پیدایش کانسار سنگ آهن گلگهر

مدلهای منشئی مختلفی برای کانسار گلگهر ارائه گردیده است که عبارتنداز : رسوبی شیمیایی، آذرین و اسکارن. تعلق نداشتن توده معدنی به یک افق چینه شناسی خاص و همچنین اطلاعات مربوط به داده های ژئوشیمیایی، نشاندهنده، آن است که منشاء کانسار گلگهر رسوبی شیمیایی نمی باشد. پدیده هایی از قبیل حضور نازک لایه های اکسیدی و سولفوری که بطور همشیب نسبت به سنگ های دربرگیرنده از قبیل آمفیبولیت - شیست ، کوارتزیت و کامژیت (دولومیت دگرگون شده) قرارگرفته اند و عدم حضور توده های آذرین نفوذی که کانسارسازی برروی آن و یا در حوالی آن متمرکز شده باشد ; نشاندهنده آن است که کانسار گلگهر از نوع اسکارن مجاورتی و یا آذرین نیست . در کانسارهای اسکارن واکنشی فرآیند کانسارسازی و اسکارنی شدن دارای گسترشی بسیار محدود است و برای منطقه ای به بزرگی گلگهر (تناژ 6 10 x135ˆ1 و عیار 54)مدل اسکارن واکنشی قابل توجیه نمی باشد. در کانسارهای آتشفشانی - رسوبی غیر همجوار (distal)، ماده معدنی بصورت نازک لایه و بطور متناوب با مواد باطله قرارگرفته است . حضور تناوب نازک لایه های اکسیدی - سولفوری و سنگهایی از قبیل آمفیبولیت شیست نشانه، منشئی آتشفشانی - رسوبی برای این کانسار می باشد. مقایسه، مقادیر برخی از عناصر در کانسار گلگهر با تشکیلات آهندار(iron formation) نشاندهنده قرابت این کانسار با تشکیلات آهندار نوع آلگوما می باشد.